Jerry, Jerry, Jerry!!!

Bovenstaande titel is niet om mijn stiefschoonbroer en tevens goede vriend Jerry aan te moedigen, maar om aan te geven dat ik deze week naar een show ben geweest met als gast Jerry Springer! College tour, een Nederlandse talkshow waarin studenten vragen kunnen stellen aan beroemdheden, had een opname in New York City. Voor mij een uitgelezen kans om dit mee te maken en een glimp op te vangen van Jerry himself. Een beroemdheid die niet bij elke Amerikaan even populair is, maar ik heb toch respect voor deze man. Bij binnenkomst ging heel de zaal uit zijn dak: “JERRY, JERRY, JERRY!!!” Hij heeft het toch gemaakt en dit heeft hij gedaan zonder zijn talent (politiek) te benutten, aldus Jerry Springer zelf. Een aantal gasten kon Jerry Springer niet waarderen en vielen hem daarom aan waarom hij in godsnaam zo’n show had. Aanstaande vrijdag op de Nederlandse publieke omroep is het antwoord te zien, ik zat op rij 2 dus de kans is groot dat je mij voorbij ziet komen! Kijken dus! Voor wie niet kan wachten; een foto met deze held heb ik met dit verslag bijgevoegd.

Hoe bevalt het leven verder in The City that never sleeps? Good!! Deze stad verrast mij elke dag weer opnieuw. Op een doodnormale dinsdag ging ik uit mijn werk naar de lokale supermarket Trader Jones (voor de kenners: Union Square). Ik stapte de metro uit en een man vroeg aan mij of ik een potje wilde schaken. Ik aarzelde want ik dacht: Fack, die man heeft dollartekens in zijn ogen. Na een dag werken had ik eigenlijk wel zin in wat ontspanning en daarom ging ik de strijd aan. Het was echter niet voor geld maar gewoon voor de fun, waar maak je dit nou nog mee? Dit voorbeeld is kenmerkend voor de stad New York, iedereen is erg open en wil er het beste van maken. Het is erg multi cultureel (feit: Na Amsterdam de meest multiculti stad ter wereld) en dat is voor een buitenlander als ik erg interessant. Nadat ik de vriendelijke man had ingemaakt met een potje schaken ging ik naar de Trader Joe´s, wat trouwens niet te vergelijken is met een Albert Heijn in Nederland. De rij begint namelijk al bij de ingang, dus mijn logistieke kwaliteiten komen nu erg van pas. Eerst boodschappen doen die ik niet tegen kom in de rij en daarna de boodschappen die ik wel in de rij tegen kom.

De weekenden zijn legendarisch, ook deze zijn niet te vergelijken met drunk avonden in de Dependance te Breda of Malle Dieven (Malle in de volksmond) te Oosterhout. Een of New York’s populairste one liners is . `It's not what you know, it's who you know’. De connecties in de weekenden breiden zich uit en ik weet, samen met een vriend die ik hier ontmoet heb, wie wij moeten leren kennen om een goedkope topavond te beleven. Zoals in een eerder verslag vermeldt ben je zonder promotor minimaal 80 dollar kwijt voor een topavond in een luxe club. Echter was ik afgelopen weekend voor twee dagen slechts 40 dollar kwijt, niet slecht toch?? Oke dat was even mijn opschepverhaaltje want ook dat is erg belangrijk in New York City. Bluffen, opscheppen en overdreven gedoe is iets waar New Yorkers gek op zijn en dit dan ook vaak doen op het werk of in hun vrije tijd. Het is een kwestie van wennen, op een gegeven moment prik je er doorheen. Wanneer iemand hier een onderneming heeft zonder personeel dan staat op zijn visitekaartje CEO. Als het bedrijf 1 werknemer heeft dan is dat meestal de General Manager, klinkt geloofwaardig he?

Als laatste wil ik met jullie delen dat ik deze week al drie keer vragen heb gekregen waaruit blijkt dat ik er al redelijk uit ga zien als een local. OK, dit is gevaarlijk want ik vind mezelf altijd nog super skinny vergeleken met de rest van de inwoners van deze stad. Ik heb mensen al drie keer de weg moeten wijzen naar toeristische of minder toeristische gebieden in New York City. Het kernwoord bluffen is in deze context ook zeker aan te raden omdat ik uiteraard niet af wil gaan bij mensen die mij als een local aanzien. De weg is hier erg gemakkelijk, geen gezeik met straten als Statenlaan, Leijsenhoek, Nestelmakerstraat of Ina Damanstraat, nee gewoon 3th Avenue of East 33rd street als voorbeeld. Dit systeem is goud waard waardoor verplaatsing zelfs zonder internet een eitje is. Zonder internet is hier trouwens niet weg te denken, Amerikanen zitten constant op hun telefoon. In meetings, sociale gesprekken, in de metro, op straat of waar dan ook; Een Amerikaan is altijd aan het internetten of texten op zijn of haar telefoon. Donderdagavond is aangebroken, het softe begin van het weekend. Vanavond staat een Whiskylesje op de planning met een vriend, die hier meer verstand van heeft dan ik.
TTYL (Talk to you later)
“There is no room for amateurs… even in crossing the streets.” - George Segal(1934 – ) American actor