swHYPEn maarr!

Bovenstaande titel is kenmerkend voor de hype dat zie hier in Amerika hebben in tegenstelling tot de Nederlanders. De Creditcard, hét betaalmiddel bij uitstek. Geld uitgeven wat je niet hebt en zo de economie draaiende houden, dat is hoe het werkt hier in Amerika. Het geeft de gemiddelde Amerikaan een fijn gevoel als zij hun creditcard mogen swipen bij een betaalautomaat van een McDonalds of een plaatselijke bar. (Wij) Jullie Nederlanders zijn in vergelijking met de Amerikanen allemaal krenten en zijn erg zuinig op het geld. Is de Creditcard de reden dat het Amerikaanse bedrijfsleven bruisender is dan de Nederlandse? Ik denk het wel. Al hoewel; er zitten ook nadelen aan dit gouden kaartje.

Mijn stagebedrijf is een dienstverlener als het gaat om Creditfixing, veel Amerikanen die letterlijk in de shit zitten bellen ons op om te vragen hoe ze het beste hun crediet weer op orde kunnen krijgen. Hoe dan ook, mijn baas is er van overtuigt dat in Nederland de creditcard binnen 10 jaar even populair is als in Amerika. Neem van mij aan dat de creditcard snel went, misschien te snel. Nu, de laatste week van de maand, is het een onzekere periode wanneer ik swipe bij de supermarket. Is het limiet nog toereikend of moet ik mijn ouders bellen die voor vertrek getekend hebben om mij financieel te supporten indien nodig?

De uitdaging is om mijn blog zo afwisselend mogelijk te maken zodat jullie het gedurende vijf maanden blijven lezen. Heel lastig omdat de weekenden tot nu toe veelal hetzelfde zijn. Zonder al te veel in details te treden is het voor een Europese vrijgezelle jongen van 22 erg aangenaam.

Afgelopen weekend heb ik weer een item weg mogen strepen op mijn bucketlist: Een bezoekje op Times Square in de daluren. De daluren zien er hier anders uit dan bij Veolia in Nederland. Tussen 3 en 6 uur des ochtends is er een kans dat Times Square leeg, jawel leeg, is. Vrijdagnacht heb ik het met een vriend toch voor elkaar gekregen om midden op straat op Times Square te staan zonder overreden te worden door een yellow cab. Er was een afterparty op een roof op Times Square, ik en die vriend waren door een Wallstreet guy uitgenodigd. Echter wilde hij, die Wallstreet guy gaan voor 2 dames die ons vergezelden maar die hadden beide geen interesse . Wanneer de dames op huus oan gingen, werden wij ook vriendelijk verzocht om the roof te verlaten. 'Omdat het kan',hebben wij de terugweg vanaf Times Square naar East 3th street geheel gelopen via de bekene straat Broadway. Ik denk dat jullie je wel voor kunnen stellen hoe ik mij zaterdag voelde.

Terugkomend op Veolia wil ik graag delen hoe een ochtendje in de metro er uit ziet. Om 8:20 loop ik met rechts een boterham in mijn hand en links een beker koffie richting de metro op 2nd Avenue. Opvallend is om te zien hoe deze stad al leeft op dit tijdstip, er worden al pizza’s naar binnen gewerkt en automobilisten zijn niet bang om hun claxon te gebruiken, wat trouwens na een maand leven in New York niet meer opvalt. De trap aflopend naar beneden gaat niet geheel zonder risico, homeless guys pikken mij altijd uit als skirre student om hun te voorzien van een dollar. Ook dit doe ik na een maand leven in New York niet meer, dit kost met klauwen met geld. De F-train arriveert (zie foto) en ik mag mijn best gaan doen om mij te proppen dus alle andere New Yorkers om richting Uptown te gaan. Na 20 minuten op veetransport te hebben gezeten mag ik eindelijk uitstappen op 57street, 6th Avenue.

Het naar boven lopen is iedere dag opnieuw weer bijzonder. Het hart van New York, het hart van Amerika, het hart van de wereld is waar ik mij bevindt. Alles leeft, alles werkt en alles maakt er weer een mooie dag van in New York City.

"New York is an exciting town where something is happening all the time… most unsolved." -- Johnny Carson (1925 – 2005) television host